... Zdemolowana siedziba Zarządu Regionu stała pusta aż do wtorku – 15 XII 1981 r. wieczorem. W poniedziałek rano przyszli do niej etatowi pracownicy Zarządu: Jan Rzepiński (internowano go dopiero 29 XII 1981 r.), Ewa Łozińska –Małkiewicz (także internowana – 28 XII 1981 r.), Anna Thiem, Jan Stromidło, Krzysztof Żabiński, Anna Stawińska, Marian Wojtczak (internowany 29 XII 1981 r.), Ryszard Szczepankiewicz, Piotr Hryniewicz. Przez cały dzień zabezpieczali oni ważniejsze papiery, niektóre palili w piecach. Wynieśli też całą bibliotekę wydawnictw niezależnych Zarządu Regionu. Prace kontynuowali we wtorek, po czym wydelegowane zostały trzy osoby: Ryszard Szczepankiewicz, Jan Rzepiński i Ewa Łozińska-Małkiewicz, które udały się do Urzędu Wojewódzkiego, aby przekazać budynek pełnomocnikowi ds. związków zawodowych  Władysławowi Skierskiemu. W urzędzie po ich przybyciu powstała niemała panika, w końcu wyznaczona została grupa urzędniczek w celu dokonania inwentaryzacji mienia  w budynku Zarządu Regionu. Przez długie godziny chodziły one wraz z pracownikami zarządu i spisywały to co ocalało. Ktoś jednak zauważył, że w budynku palą się światła i chodzą po nim ludzie. O godzinie 17³⁰ pod siedzibę Zarządu Regionu podjechało dziesięć nysek i jedna ciężarówka z funkcjonariuszami ZOMO i milicji. Było ich zapewne ponad 200. Wtargnęli brutalnie do budynku, nie dając nikomu nic wytłumaczyć, nawet przestraszonym urzędniczkom z Urzędu Wojewódzkiego. Najpierw dokonali kolejnych zniszczeń (jeżeli jeszcze było co niszczyć). Później  całe mienie „Solidarności” zaczęli wynosić i ładować bezładnie do ciężarówki. Pracowników Zarządu Regionu traktowali bardzo brutalnie. O godzinie 20⁰⁰ wszyscy odjechali, tak że wejściowe drzwi budynku zamknęli i zaplombowali Piotr Hryniewicz i Jan Rzepiński.[403]

    W czasie owych „prac zabezpieczających” w siedzibie Zarządu Regionu trójka pracowników i działaczy „Solidarności” –  Józef Bartłomiej Karabin (pracownik zakładów Graficznych w Toruniu), Anna Stawińska (kasjerka Zarządu Regionu) i Anna Thiem (referentka w Zarządzie Regionu toruńskiej „Solidarności”) zajęła się sprawą związkowych pieniędzy. Zabezpieczyli oni w siedzibie Zarządu Regionu kasetkę z gotówką i rozdzielili ją w formie zapomóg pomiędzy pracowników Związku (pomagał im w tym także Adam Kłobukowski). Wypłacając zapomogi pobierali oni pokwitowania, które później znaleziono podczas rewizji. Anna Thiem wystawiła także legitymacje związkowe dla kilku pracowników  Związku, posługując się zabranymi z siedziby zarządu blankietami. Na legitymacjach wypisała datę: 14 XII 1981 r. Przyzwyczajenie do legalnych form działalności okazało się więc  tym wypadku zgubne. Józefa Bartłomieja Karabina aresztowano 10 I 1982 r. a  Annę Stawińską 13 I 1982 r. Annę Thiem najpierw internowano (28 XII 1981 r.) a następnie aresztowano (29 I 1982 r.). Oskarżycielem był (podobnie jak w większości spraw politycznych w tym czasie) prokurator Antoni Białowicz. Na szczęście Sąd Wojewódzki „oddoraźnił sprawę” i 18 II 1982 r. wydał wyrok skazujący całą trójkę na 1,5 roku więzienia w zawieszeniu i po 10 tys. zł grzywny. Składowi sędziowskiemu przewodniczył Bogdan Sudolski, pozostali sędziowie to: Jerzy Kaźmierczak i Wojciech Dąbkiewicz. [404]   Doskonałą mowę obrończą wygłosiła na rozprawie mecenas Ewa Zalewska. Po ogłoszeniu wyroku oskarżeni dostali biało – czerwone wiązanki kwiatów.[405] Prokurator Rejonowy w Toruniu Józef Lubomski złożył wniosek o rewizję do Sądu Najwyższego, ale nie został on uwzględniony.[406]